συντρανώ

-όω, Α

(συν. το παθ.) συντρανοῦμαι, -όομαι- καθίσταμαι σαφής μαζί με κάτι άλλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + τρανῶ «διαλευκαίνω, διασαφηνίζω» (< τρανής «σαφής»)].